Açık Erişim
Çalıştığı Kurum : Nevşehir Hacı Bektaş Veli Üniversitesi
‘Yoksulların Çevreciliği’ne Bir Örnek: Kenya Yeşil Kuşak Hareketi
https://doi.org/10.62841/ChronAfrica.2024.223 PDFTürkçe Özet
Dünyadaki çevreciliğin türleri sorunlar, sebepler, talepler, yöntemler ve aktörler açısından baskın özellikleriyle farklılaşır ve farklı kavramlarla ifade edilir: Gelişmiş ülkelerdeki doğa korumacılık ve eko-verimlilik akımlarından oluşan “zenginlerin çevreciliği” ile az gelişmiş ülkelerdeki “yoksulların çevreciliği”. Küresel Kuzey’deki zengin toplumların çevre korumaya daha çok önem verdiği, Güney’deki yoksulluğun ise çevreyi tahrip eden temel sebeplerden biri olduğu ileri sürülür. Kuzey’de hâkim doğa korumacılık vahşi doğanın korunması, el değmemiş ekosistemlerin savunulması ve geleneksel sakinlerin topraklarından ve doğal kaynak yönetiminden dışlanmasıyla; eko-verimlilik ekosistemlerin ve hizmetlerinin parasal değerlemesi, ekolojik modernizasyon, sürdürülebilir kalkınma ve akıllı büyüme ile karakterize edilir. Yoksulların çevreciliği ise çevresel mal ve hizmetlere adil erişim, geçim kaynaklarına, yerel kültürel değerlere erişim hakkı, üretim, tüketim ve bölüşüm tarzına, doğanın değerleme, kullanım biçimine itirazla nitelenir. Politik ekoloji yaklaşımını temel alan bu çalışmada mevcut literatür üzerinden yoksulların çevreciliğine bir örnek olarak Kenya Yeşil Kuşak Hareketi incelenmiştir. Bir vaka incelemesi olan araştırmanın kaynaklarını önemli ölçüde hareketin kurucusunun yayınladığı kitaplar, hareketin yayınladığı belgeler ve yıllık raporlar oluşturmaktadır. Ayrıca ek kaynaklar olarak ikincil literatürden faydalanılmıştır.
Anahtar Kelimeler
Politik ekoloji, çevrecilik, yoksulların çevreciliği, zenginlerin çevreciliği, Kenya Yeşil Kuşak Hareketi
Abstract
The various manifestations of environmentalism across the globe are distinguished by their predominant attributes concerning the problems, causes, demands, methods and actors. These attributes are articulated through distinct notions, such as "environmentalism of the rich," encompassing nature conservation and eco-efficiency currents in developed countries, and "environmentalism of the poor," prevalent in less developed countries. It is argued that rich societies in the Global North place more emphasis on environmental protection, while poverty in the South is one of the main causes of environmental destruction. In the North, the prevailing nature conservancy is characterized by wilderness conservation, the defense of pristine ecosystems, and the exclusion of traditional inhabitants from their land and natural resource management; Eco-efficiency is characterized by the monetary valuation of ecosystems and their services, ecological modernization, sustainable development and smart growth. On the other hand, environmentalism of the poor is characterized by fair access to environmental goods and services, the right to livelihoods, respect for local cultural values, the mode of production, consumption, and distribution, and the appreciation and utilization of the natural world. This research, grounded on the political ecology approach, uses the body of current literature to analyze the Kenya Green Belt Movement as a case of the environmentalism of the poor. The sources of the research, which was designed as a case study, consist mainly of the books published by the founder of the movement, the documents and the annual reports published by the movement. In addition, secondary literature was used as additional sources.
Keywords
Political ecology, environmentalism, environmentalism of the poor, environmentalism of the rich, Kenya Green Belt Movement